Misico. Rocznik małopolski podaje datę jego narodzin jako rok 920 lub 931 (zależnie od wersji rękopisu), ale badacze nie uznają go za wiarygodne źródło. Jako pierwszy o księciu Polan wspomniał żydowski podróżnik Ibrahim ibn Jakub. Informacje o nim zdobył prawdopodobnie w 966 roku, kiedy bawił na dworze cesarza Ottona I. Mieszka przedstawił jako księcia panującego na rozległym obszarze, posiadającego dobrze zorganizowaną drużynę. Precyzyjniejsze są zapiski współczesnego Mieszkowi Widukinda z Korbei i tworzącego pół wieku później biskupa merseburskiego Thietmara.
Początek kariery: książę Licicaviki
Króla Mieszka, którego władzy podlegali Słowianie, zwani Licikaviki, dwukrotnie pokonał, zabił jego brata, wielki łup od niego wycisnął[2].
Pomnik Mieczysława i Bolesława Chrobrego, Z publikacji Zygmunta Glogera
Jak pisał Widukind z Korbei, Mieszko miał pod władaniem plemię zwące się Licicaviki, którego położenia nie znamy. Nazwa Ditzike-Litzike (wymawiana jako Licike), podana przez cesarza Konstantyna Porfirogeneta w dziele z X w. O zarządzaniu cesarstwem i interpretowana jako historyczna nazwa ludu nadwiślańskiego (a nie samej Wisły), skąd już fonetycznie blisko do Licikaviki: Ród księcia Zachlumian prokonsula i patrikosa Michała, syna Wyszewica, przybył od [ludów] nieochrzczonych, mieszkających nad rzeką Wisłą, które nazywane są Litzike i osiedlił się nad rzeką zwaną Zachluma[9].
Wichman poddaje się księciu Mieszkowi, (uwaga redakcji- w rzeczywistości zdarzenie niepewne). grafika według Franciszka Smuglewicza, cc wikimedia
Ibrahim ibn Jakub donosi o dalszym ciągu jego kariery. Według niego Mieszko prowadził wojnę z plemieniem Weltaba, z przywódcą wieleckim. Wichman pokonał go dwukrotnie, a także około 963 zabił nieznanego z imienia brata Mieszka. Istnieje fragment kroniki Thietmara, w którym ten informuje o ataku margrabiego Gerona na ziemie Słowian, w efekcie którego podporządkował zwierzchnictwu cesarza Łużyce i Selpuli (kraj Słupian), a także Mieszka wraz z jego poddanymi.
Rys. Chrzest władcy w ujęciu artysty, malował Vasnetsov, (oryginalnie obraz przedstawia innego władcę), cc wikimedia
Genealogia- dwie wersje
Ziemomysl & his wife had three children:
(a) MIESZKO ([920/30]-25 May 992). The Chronicæ Polanorum names "Meschonem" as son of "Semimizl", specifying that he was first called by another name (not specified) and was blind for seven years from birth[31]. He is cited in 963 as MIESZKO I Prince of Poland.
(b) son (-killed in battle 963). Widukind of Corvey records that "Misacam regem…fratrem" was killed in the battles against "the Slavs" led by Wichmann in 963[32].
(c) CZCIBOR [Cidibur] (-after 24 Jun 972). Thietmar names "Mieszko's brother Cidibur" when recording that he fought Hodo Markgraf der Ostmark at the battle of Zehden[33], dated to 24 Jun 972.
(d) [ADELAJDA [Adleta] ([950/60]-after 997). The Annales Kamenzenses record that "Mesco…rex Polanorum…sororem…Atleydem" married "Iesse rex Ungarie" by whom she was mother of "Stephanum regem Ungarie"[34]. The Breve chronicon Silesiæ names "Adilheidem" as sister of "primo dux Mesco", adding that she married "Jesse rex Ungarie" and that she was the mother of "Stephanum regem Ungarie" born in 975[35]. The Kronika Węgiersko-Polska records that "Iesse" married "sororem Meschonis ducis…Athleitam", adding that she was a Christian and converted her husband to Christianity[36]. The primary source which confirms her first marriage has not yet been identified. According to EuropäischeStammtafeln[37], Adelajda was the daughter not sister of Mieszko I Prince of Poland, although the primary source on which this is based has not yet been identified. If this is correct, she was an otherwise unrecorded daughter by his first wife (name not known), assuming that Prince Mieszko's marriage to Dobroslawa of Bohemia is correctly dated to 965. Adelajda's birth date range is estimated from the supposed dates of birth of her two sons by her first husband (before his death in [976/78]) and of her three known daughters by her second marriage after [985]. The date range appears chronologically more consistent with her having been the daughter, rather than sister, of Mieszko, but this would be in direct contradiction to the sources quoted above. If she was Mieszko's sister, it is likely that they did not share the same mother, assuming that the estimated birth dates of Mieszko and Adelajda are both accurate. It is probable that her second marriage was arranged in accordance with the Magyar tradition that the oldest male relative should marry the widow of a deceased relative (originally polygamously) and take care of his children. m firstly ([970/75]) MIHÁLY Prince of Hungary Duke between March and Gran, son of TAKSONY Prince of Hungary & his wife --- [Kuman Princess] (-[976/78]). m secondly ([985]) as his second wife, GEZA Prince of Hungary, son of TAKSONY Prince of Hungary & his wife --- [Kuman Princess] ([940/45]-1 Feb 997).]
MIESZKO of Poland, son of ZIEMOMYSŁ of Poland & his wife Gorka --- ([920/30]-25 May 992[38]). The Chronicæ Polanorum names "Meschonem" as son of "Semimizl", specifying that he was first called by another name (not specified) and was blind for seven years from birth[39]. The Annales Polanorum state that "Semomislaus genuit Miscko cecum" in 920, and in 931 state that "Mesko dux mirabiliter illuminator"[40]. Dzieciol says that the traditional view of Polish historians is that Mieszko was aged about 70 when he died[41]. However, this appears old in light of the dates of his two known marriages and the dates of birth of his known children. He is cited in 963 as MIESZKO I Prince of Poland by the chronicler Widukind of Corvey who records his defeat in two battles by "the Slavs" led by Wichman[42]. In 965, Prince Mieszko formed an alliance with Boleslav I Duke of Bohemia, confirmed by his marriage to the latter's daughter, the new queen influencing her husband's baptism at Easter 966 and being instrumental in the start of Poland's conversion to Christianity[43]. In 967, Pope John XIII established a missionary bishopric at Poznan under Bishop Jordan[44]. According to Thietmar of Merseburg, Gero Markgraf von Ostmark obliged Prince Mieszko to pay tribute to Emperor Otto I "der Große"[45]. While it is unclear whether any relationship of vassalage to the empire resulted, after his conversion Mieszko was referred to as "amicum imperatoris"[46]. Widukind records that "Misacam" and his Bohemian allies defeated the western Pomeranians in 967 and killed their leader Wichman[47]. Thietmar records that Prince Mieszko was attacked by Hodo Markgraf der Ostmark but defeated him at Zehden [Cydyna] 24 Jun 972[48]. The dispute was mediated in Quedlinburg in 973 by Emperor Otto. Prince Mieszko left his son Bolesław at the German court as a hostage, but placed him under the protection of the Holy See by sending a lock of his son's hair to the Pope[49]. Better relations with Germany appear to have been restored by Prince Mieszko's third marriage[50]. This probably gave the necessary diplomatic backing to Mieszko's conquest of Krakow and Silesia from the Bohemians towards the end of his reign[51]. In 981, Vladimir Grand Prince of Kiev invaded Polish territory and conquered Czerwień, "Peremyshl" and other cities[52]. In [990], Prince Mieszko donated his whole country to the papacy, signalling an assertion of his autonomy from the empire (at that time still controlled by the regent Empress Theophano) while at the same time affirming papal pre-eminence[53]. "Dagome iudex et Ote senatrix et filii eorum Misica et Lambertus" donated "civitatem…Schinesghe" to the papacy by charter dated to [Aug 995/25 May 992][54]. Thietmar describes Mieszko as "senex" at his death[55].
[m firstly ---. The Chronica principum Polonie records that "Mesico" had seven wives whom he repudiated before marrying "christianisimam mulierem de Bohemia, Dubraucam" in 966[56], which suggests that they were polygamous marriages. While this is probably an exaggeration to contrast his previous pagan ways with his post-baptismal way of life, it does seem probable that Mieszko married earlier than 965 especially if he was born in the earlier part of the estimated birth date range shown above. There is, however, no evidence of any children born from an earlier marriage[57], unless one of them was Adelajda who is recorded elsewhere as Mieszko's sister (as discussed above).]
wg http://fmg.ac/Projects/MedLands/POLAND.htm#_ftn27
Pokonanie Mieszka I
Około 960, wojska pod Mieszko I przedłużyły granicę jego księstwa poza Odrę w celu podboju Słowian Połabskich, którzy mieszkali wzdłuż Łaby. Ten ruch przyniósł nowego sąsiada w niemieckiej sferze wpływów, i spowodowało to konflikt z Ottonem I w Królestwie Niemiec, który również pragnął podbić Połabian. Otto I wysłał swego zaufanego porucznika, saksońskiego margrabiego Gero, do zajęcia się polańskim zagrożeniem, natomiast Otto I udał się do Włoch, aby zostać koronowanym na cesarza. Gero pokonał Mieszka I w 963 i zmusił go do uznania Otto I jako swojego władcę. [ 22 ] W zamian za złożenie hołdu nowo koronowany na cesarza Otto I nadał Mieszkowi I tytuł amicus Imperatoris ("przyjaciel cesarza") i uznał jego pozycję jako dux Poloniae ("książe Polonii, Duke of Poland").
Płacenie trybutu
Mieszko został zmuszony do płacenia trybutu i przyjęcia chrztu za pośrednictwem Kościoła niemieckiego. Trybut jest osobną kwestią, ponieważ Mieszko zgodnie z późniejszym fragmentem kroniki Thietmara rzeczywiście płacił go z ziem aż po rzekę Wartę [1] Miało do tego dojść w 965, lub najpóźniej 966. W 967 roku Mieszko jest określany w źródłach saskich mianem sprzymierzeńca cesarza (łac. amicus imperatoris).
Jeśli jesteśmy za przyjęciem prawdziwości najazdu Gerona na Polskę, to zgodnie z tą tezą o prawdziwości zapisu to właśnie atak margrabiego wymusił chrystianizację, która miała być aktem podporządkowania cesarzowi, dokonanym bez pośrednictwa papieża[17].
Lenno Stolicy Apostolskiej
Pod koniec panowania książę zaczął płacić daninę na rzecz papiestwa – lenno lub świętopietrze (około 990). Przyjmuje się że w wyniku skutków prawnych dokumentu Dagome Iudex kraj stał się lennem Stolicy Apostolskiej, od roku 991 do ok. XVII wieku.
Mieszko I, grafika Aleksandra Lessera, cc wikimedia
Hołd czy chrzest Pomorzan?
Niepewne jest, czy w 967 przy udziale posiłków czeskich w sile 100 konnych, Mieszko odniósł zwycięstwo w decydującej bitwie z Wolinianami. Kronikarz Widukind z Korbei podał, że umierający Wichman poprosił Mieszka o przekazanie swojej broni cesarzowi Ottonowi I. Tym samym Mieszko w rok po chrzcie uważany już był za godnego powierzenia mu spraw rodziny cesarskiej (Wichman był krewniakiem cesarza).Legenda z XII wieku zaczynająca się od słów Tempore illo podano informację, że Mieszko oddał swoją córkę [25] za żonę księciu pomorskiemu, który wcześniej z własnej woli został w Polsce obmyty wodą chrztu świętego. Opisany przekaz, sugeruje, że region ten został przez Mieszka ochrzczony, być morze w obrządku katolickim. Wg zapisów anonimowych autorów encyklopedii Wikipedia, mógł nie zostać włączony do państwa, lecz jedynie ochrzczony, możliwe że zhołdowany. Świadczy o tym pośrednio także fragment wstępu do pierwszej księgi kroniki Galla Anonima poświęcony Pomorzanom:
Częstokroć wprawdzie naczelnicy ich pobici przez
księcia polskiego szukali ocalenia w chrzcie, lecz
znów zebrawszy siły wyrzekali się wiary
chrześcijańskiej i na nowo wszczynali wojnę przeciw
chrześcijanom.
W 972 r. doszło do ataku margrabiego saskiej Marchii Wschodniej Hodona na ziemie państwa Polan. Według kroniki Thietmara atak ten był działaniem samowolnym, przeciwnym woli cesarza:
„
Tymczasem dostojny margrabia Hodo[26], zebrawszywojsko, napadł z nim na Mieszka, który wierny
cesarzowi płacił trybut aż po rzekę Wartę[27].
Hodo, Hodon. według niemieckiego kronikarza Thietmara miał jakąś siłę wyższości nad tym władcą. Mieszko bardzo go szanował. Jak napisał Thietmar:
„
Mieszko nie odważył się nigdy wejść w kożuchu do domu,w którym wiedział, że znajduje się Hodo, ani siedzieć,
gdy on się podniósł z miejsca.
W tym samym okresie, konkretnie w 977 roku, zmarła pierwsza żona Mieszka, Dobrawa. W 979 roku Otton II miał najechać również kraj Mieszka. Wzmianka na ten temat znajduje się w Dziejach biskupów kambryjskich z lat 40. XI wieku. W Dziejach podano jedynie, że była to wyprawa "na Słowian".
Mieszko poślubił Odę Dytrykównę, córkę margrabiego Marchii Północnej Dytryka (Teodoryka)[41]. Kronikarz Thietmar następująco opisał to wydarzenie:
„
Kiedy matka Bolesława umarła jego ojciec poślubił bezzezwolenia Kościoła mniszkę z klasztoru w Kalbe, która
była córką margrabiego Dytryka. Oda – było jej imię i
wielką była jej przewina. Albowiem wzgardziła Boskim
oblubieńcem, dając pierwszeństwo przed nim człowiekowi
wojny (...). Z uwagi jednak na dobro ojczyzny i
konieczność zapewnienia jej pokoju, nie przyszło z
tego powodu do zerwania stosunków, lecz znaleziono
właściwy sposób przywrócenia zgody. Albowiem dzięki
Odzie powiększył się zastęp wyznawców Chrystusa,
powróciło do ojczyzny wielu jeńców, zdjęto skutym
okowy, otwarto wrota więzień przestępcom[42].
Według Roczników hildesheimskich już w 985 Mieszko przybył na pomoc wojskom saskim walczącym ze Słowianami[46]. Rok później w Kwedlinburgu książę Polan miał spotkać się osobiście z cesarzem, o czym wspomina zapiska Roczników hersfeldzkich:
„
Otton król-chłopiec pustoszył Czechy, ale Mieszka z darami przybywającego przyjął.
Inne roczniki i kronika Thietmara jaśniej stwierdzają, że darem ofiarowanym przez Mieszka był wielbłąd. Sam Mieszko dołączył do wyprawy Ottona na ziemię Słowian,
którą razem ciągnąc spustoszyli całą (...) ogniem i wielkim wyludnieniem.
Mieszko podporządkował się królowi [-informacja z kroniki Thietmara (ks. IV, rozdz. 9) i Roczników hildesheimskich (rok 986)].
Spisany w latach 983-993 przez Gerharda z Augsburga "Żywot św. Udalryka" (Vita Sancti Uodalrici) zawiera legendę, według której Mieszko został raniony zatrutą strzałą i uniknął śmierci jedynie dzięki pomocy biskupa augsburskiego Udalryka (Ulryka) [1]
Małopolski. Możliwe, że ktoś zdobył ją przed 990, na co wskazuje niejednoznaczny zapis kroniki Thietmara mówiący o kraju zabranym Bolesławowi II przez księcia Polan. Według relacji Thietmara Mieszko podzielił swoje państwo pomiędzy kilku książąt. Mieszko zmarł 25 maja 992[63]. Umarł
"sędziwy wiekiem i gorączką zmożony".za: KronikaThietmara, ks. IV, rozdz. 58
Chrzest katolicki
Data nieustalona, pomiędzy 965 a 967. Wg "Przegląd roczników w Monumenta Poloniae Historica", ed. A. Bielowski, t. II, Lwów 1872; daty wahają się 965-967;
Chrzest katolicki, lub cyrylometodiański, lub inny nieustalony obrzęd
Wówczas (czyli po odzyskaniu wzroku przez Mieszka)książę Siemomysł pilnie wypytywał starszych i
roztropniejszych z obecnych, czy ślepota i
przewidzenie chłopca nie oznacza jakiegoś cudownego
znaku. Oni zaś tłumaczyli, że ślepota oznaczała, iż
Polska przedtem była tak jakby ślepa, lecz odtąd –
powiadali – ma być przez Mieszka oświeconą i
wywyższoną ponad sąsiednie narody.
”
Tłumaczenie to było jasnym nawiązaniem do katolickiego chrztu księcia:
„
Zaiste ślepą była przedtem Polska, nic znając ani czciprawdziwego Boga, ani zasad wiary, lecz przez
oświeconego Mieszka i ona także została oświeconą, bo
gdy on przyjął wiarę, naród polski uratowany został od
śmierci w pogaństwie[4].
----
Mieszko I na rycinie Walerego Eljasza-Radzikowskiego z XIX wieku, cc wikimedia
Autor późniejszej Kroniki Wielkopolskiej zaproponował zbliżone tłumaczenie etymologii imienia:
„
Polacy widząc to, nadto zaniepokojeni, że królZiemomysł w przeciągu siedmiu lat nie spłodził innego
syna, mówili: "Oto znowu zamieszka w królestwie!"
Mieszka bowiem, czyli zamęt, nazywa się od rozruchu
[73].
”
Wątek ten rozwinął jeszcze Jan Długosz pisząc o postrzyżynach młodego księcia:
„
Kiedy nadszedł dzień naznaczony i szukanoodpowiedniego imienia, aby je nadać chłopcu, spodobało
się ojcu i dostojnikom nazwać go Mieszkiem, co w
języku polskim znaczy "zamieszanie" albo "poruszenie",
dlatego że z powodu ślepoty swej od urodzenia był
przyczyną zamieszania[74].
-----
Według relacji Anonima zwanego Gallem przed ślubem z Dobrawą Mieszko miał 7 żon, które musiał odprawić ostatecznie po przyjęciu chrztu. Nie wiadomo, ile miał dzieci z tych związków[96]. Jeszcze przed chrztem Mieszko zawarł małżeństwo z Dobrawą. Miał z nią syna Bolesława I Chrobrego i córkę Świętosławę,
Z kroniki Galla Anonima
„
Mieszko objąwszy księstwo zaczął dawać dowodyzdolności umysłu i sił cielesnych i coraz częściej
napastować ludy (sąsiednie) dookoła. Dotychczas jednak
w takich pogrążony był błędach pogaństwa, że wedle
swego zwyczaju siedmiu żon zażywał. W końcu zażądał w
małżeństwo jednej bardzo dobrej chrześcijanki z Czech,
imieniem Dobrawa. Lecz ona odmówiła poślubienia go,
jeśli nie zarzuci owego zdrożnego obyczaju i nie
przyrzeknie zostać chrześcijaninem. Gdy zaś on (na to)
przystał, że porzuci ów zwyczaj pogański i przyjmie
sakramenta wiary chrześcijańskiej, pani owa przybyła
do Polski z wielkim orszakiem (dostojników) świeckich
i duchownych, ale nie pierwej podzieliła z nim łoże
małżeńskie, aż powoli, a pilnie zaznajamiając się z
obyczajem chrześcijańskim i prawami kościelnymi,
wyrzekł się błędów pogaństwa i przeszedł na łono
matki-Kościoła.
Gall Anonim, Kronika polska, tłum. Roman Grodecki, s.
17
Na monetach
Znaleziono monety z napisem MISICO, MTLZCO.
Inne cytaty, niepoprawione:
Według Normana Daviesa był "księciem wojennym", a jego tereny były tylko tymi które objął w drodze wypraw wojennych, albo też, po prostu tracił terytoria. Historyk uważa że przez najazd udało mu się podporządkować Pomorze. Lecz mogło to być bardzo tymczasowe- mogło to trwać tylko tyle czasu ile stacjonowała tam jego armia.
laut Norman Davies, kein Herrscher einer „Nation“, wie man sich gerne seit dem 19. Jahrhundert vorstellte, sondern ein „Kriegsfürst“, dessen Gebiet sich je nach Ausgang der Kampfhandlungen vermehrte oder abnahm[3]. Durch Eroberungen kamen auch das Gebiet der Pomoranen zu seinem oder seines Vater's Herrschaftsgebiet. Licikavici
Mieszka i jego ludzi opisano około 966 przez Abrahama ben Jakuba , żydowskiego, sefardyjskiego podróżnika, któryw tym czasie odwiedził Pragę i był na dworze księcia Bolesława I Okrutnego . [ 14 ] Abraham przedstawił Mieszka I jako jednego z czterech słowiańskich "królów", [ 15 ]panującego nad rozległą "północną" krainą, z cenionymi i znacznymi siłami wojskowymi w jego dyspozycji. Dokładniejsze współczesne zapisy dotyczące Mieszka zostały skompilowane przez Widukinda z Corvey , a pół wieku później przez biskupa Thietmara z Merseburga.
Jak pisał Widukind z Corvey, Mieszko rządził plemieniem zwanym Licicaviki. W 963 niemiecki margrabia Gero podbił tereny zajmowane przez Połabian łużyckich i kraj Słupian. Wojna została opisana przez kronikarza Abrahama ben Jakuba . Według niego, Mieszko I walczył przeciwko Weltaba, emporium w ujściu Odry. Wichmann Młodszy , szlachcic saksoński, który był wówczas przywódcą Słowian Połabskich, pokonał Mieszka dwa razy, a po 963 brat Mieszka, którego nazwa jest nieznana, zginął w walce. Jest problem z interpretacją informacji o ataku margrabiego Gero na plemiona słowiańskie, w wyniku, którego rzekomo podporządkowane władzy cesarza Łużyce i Selpuli (czyli państwo Słupian) oraz Mieszko z jego poddanych zgodnie z kroniki Thietmara, Mieszko rzeczywiście złożył hołd u cesarza z ziem usque w fluvium Vurta (do rzeki Warty ).
Inne motywy były dopowiedzialne przez Galla Anonima, który twierdził, że to czeska księżniczka Dobrawa, jest osobą która przekonała jej męża do zmiany religii. Podobnie kronikarz Thietmar przypisuje nawrócenie Mieszko do wpływu Dobrawy
Tymczasem, [ 31 ] szlachetny margrabia Hodo, po zebraniu armii zaatakował Mieszko, który został wierny i złożył hołd cesarzowi (na ziemie aż) do Warty. [ 32 ]
W dniu 24 czerwca 972 Odo bodaj 2 razy zaangażował do bitwy armię Mieszka we wsi Cidini. Po tej bitwie, Mieszko i Odo zostali wezwani do Cesarskiego Sejmu w Quedlinburg w 973 aby wyjaśnić i uzasadnić ich zachowanie. Dokładny wyrok cesarza jest nieznany, ale to pewne, że wyrok nie został przeprowadzony, ponieważ cesarz zmarł kilka tygodni po Sejmie.
Annals of Altaich wskazuje, że Mieszko nie był obecny w Quedlinburg podczas spotkania, zamiast tego musiał posłać swego syna Bolesława jako zakładnika. Powieść lat minionych podaje, że w 981 Władimir z Rurikowiczów "poszedł w stronę Lachy i zabrał grody ich: Przemyśl, Czerwień i inne grody (...)"
W 979 Otto II rzekomo zaatakowali Polskę. Wzmianki o tym wydarzeniu można znaleźć w Kronice biskupów Cambrai z XI wieku. Kronika tylko stwierdziła, że to była wyprawa "przeciw Słowianom". Akt ten znajduje potwierdzenie w kronice Thietmara:
Nie przyjechał (na diecie Quedlinburga ) także, wśródwielu innych książąt: Mieszko, Mściwoja i Boleslav i
obiecał wspierać go pod przysięgą, jako król i władca
. [ 49 ]
annały Hersfeld :
Otto król młodzieniec, zniszczył Bohemię, ale przyjął Mieszka, którzy przybyli z darami .
Żona
Oda z rodu Haldensleben, Oda Dytrykówna (ur. zap. ok. 955, zm. 1023) – pierworodna córka Dytryka (Teodoryka), margrabiego Marchii Północnej z rodu Haldensleben, druga żona księcia Polski Mieszka I.
Wychowywała się w klasztorze pod wezwaniem Świętego Wawrzyńca w Kalbe (Milde) nad rzeką Mildą[1]. Między 978 a 980[2], prawdopodobnie w 979 lub 980[3], została żoną księcia polskiego Mieszka I. Według źródeł w wyniku zawarcia małżeństwa uwolniono jeńców wojennych. Nie określono natomiast, na skutek jakiej wojny ci jeńcy zostali wzięci do niewoli. Jeśli przyjąć 978 rok, to przypuszczalnie stało się to po wojnie domowej w Niemczech. W Gesta episcoporum cameracensium o wyprawie Ottona II na Słowian w 979 roku, wkrótce następić miało Mieszko I małżeństwem Ody i księcia polskiego[4].
Opr. A. Fularz na podstawie Wikipedii oraz
[1] Gerhard von Augsburg: Vita Sancti Uodalrici. Die älteste Lebensbeschreibung des heiligen Ulrich. Universitätsverlag C. Winter, Heidelberg 1993, ISBN 3 -8253-0018-8 (Editiones Heidelbergenses; 24)
[2] ↑ Leszek Moczulski: Narodziny Międzymorza: ukształtowanie ojczyzn, powstanie państw oraz układy geopolityczne wschodniej części Europy w późnej starożytności i we wczesnym średniowieczu. Warszawa: Bellona, 2007, s. 399.
(literatura w przygotowaniu)